Karla de Swart; in mijn tuin zitten, het onkruid zien en genieten. Dat lukt nu!

Het lijkt wel een geheim plekje in Lage Mierde. We rijden langs prachtige boerderijen en woningen, rijk groen, een Mariakapelletje. Gevonden, huis en tuin!

Karla doet open, het gesprek begint meteen. We zien de prachtige tuin die zich uitstrekt achter het huis en overloopt in de landerijen van het buitengebied. "Eerst koffie en lekker appeltaart", zegt Karla: "mijn man en ik woonden in Eersel en besloten een huis te zoeken in een dorp. Heel Brabant zochten we af en vonden in 2014 dit huis. Het was vroeger een heel oud huisje in eigendom van familie van de buren. Jan, zoon van aannemer Ben Goutsmits, kocht het, om het te verbouwen maar helaas brandde het af. Jan herbouwde het in 2004 met hulp van zijn vader. Oerdegelijk, gebouwd met goede materialen, solide, dikke muren. Echter, de liefde kwam op het pad, Jan verkocht het huis."

Duurzaamheid
"We hebben alles geschilderd en een nieuwe keuken geplaatst." Karla laat een foto zien van hoe het was, gele wanden en rode tegels. Dus nieuwe vloeren erin, bijkeuken en toilet nieuw gemaakt. Ze kijken altijd wat te hergebruiken is, hoe zo min mogelijk energie te gebruiken. Er gaat nooit iets weg van voedsel. De ouderwetse kliekjesdag bestaat hier nog. Duurzaamheid, bewustzijn hoe in het leven te staan.

De tuin
Karla: '"De achtertuin was weiland met berken- en eikenbomen. We hebben deze tuin met een tuinarchitect aangelegd inclusief bewatering vanuit de bestaande put. Het totale perceel is 1.800 m2, de tuin 1.200 m2. Veel planten komen van vrienden uit het dorp. Stekjes, bloemen, planten we ruilen hier met elkaar, heel gezellig!" Vind je tuinieren leuk, vragen wij. "Zeker", beaamt Karla, "maar mijn man doet het meest. Zo'n grote tuin is bijna een dagtaak en we hebben allebei een drukke baan. Dus hebben we makkelijk te onderhouden borders, veel gras en een robotmaaier. Helaas heb ik beperkingen in mijn rug, onder andere doordat ik een zittend beroep heb. En ik ben van het 'doordoen'. Nu zit ik in een revalidatietraject voor mijn chronische pijnklachten. Goed voor jezelf zorgen, daar gaat het om, anders leren omgaan met de pijn. Ik leer te luisteren naar mijn lijf. Meer pauzes nemen, ontspanning pakken, mezelf op de eerste plek te zetten, de aandacht op mij in plaats van steeds op anderen gericht te zijn. Altijd voel ik me verantwoordelijk voor alles en iedereen en meen dat IK alles moet oplossen en doen. Dat begin ik nu aardig in balans te krijgen."

Genieten
"Wat ik leer is de 'heel' aanpak: Herkennen, erkennen, ervaren en loslaten. Niet als een kunstje maar als iets om te ervaren en oefenen van binnenuit. We moeten veel van onszelf. Dit traject leert me wat echt van waarde is voor mezelf en nee durven zeggen. Als je een drukke baan hebt en je bent eens vrij, is in de tuin zitten heerlijk. Als je dan steeds aan de slag moet van jezelf om ieder onkruidje aan te vallen en het groen tussen de tegels weg te krabben, dan is zo'n tuin nog meer moeten. Je wilt toch ook wel eens lekker zitten, genieten? Dat kan ik nu!"

Expositie

"Kom, ik laat je het huis zien", zegt Karla. Het ademt sfeer, harmonie. Stemmige kleuren. 'Brocante' kastjes, kandelaars, schalen, bankjes, schilderijtjes, gecombineerd met tijdloze meubels en snuisterijen. "Sjacheren, daar houden we van. We vinden spullen van het plaatselijke brocante winkeltje tot in het buitenland." Wat duurder en goedkoop, alles door elkaar, prachtig passend als een eenheid. Eclectisch inrichten heet dat. Houten deuren, waarvan er een is gemaakt tot eettafel met een ijzeren onderstel. Marokkaanse kussens in de bank, uit Reusel. Aan ieder voorwerp zit een verhaal. "We sparen graag voor mooie dingen en zijn van het hergebruik." In de volgende De Uitstraling, deel twee: hoe dit huis ieder jaar in oktober wordt ingericht voor een schilderijenexpositie en meer.