Mening
Door Lieke Roovers
Als er een racistische of homofobe of seksistische (ja ja, vrouwen kunnen ook seksistisch zijn) gedachte in me opkomt dan is mijn reflex niet om die meteen eruit te flappen en met de rest van het land te delen. Ik schrik altijd even als er zoiets bij me opborrelt. Waar komt dit vandaan, waarom denk ik dit en klopt het wel? Sommige mensen noemen dat zelfreflectie; anderen noemen dat zelfcensuur. Ik val in het zelfreflectiekamp, want als ik iets heb geleerd in het leven dan is het dat wat ik denk ook maar een mening is. Een mening die mensen misschien delen en misschien ook niet.
Het wordt pas raar als je ervan overtuigd raakt dat iedereen stiekem hetzelfde denkt als jij, maar dat niet durft te zeggen. Opeens ben je dan een baken van het vrije woord, terwijl de rest van Nederland politiek correct zit te zijn. Daar kan ik me eerlijk gezegd niet zoveel bij voorstellen. We staan niet voor niets bekend als een behoorlijk direct volk. Blijkbaar is dat echter niet zo, maar zitten we de hele tijd met z'n allen op onze tanden te bijten. Of, nou ja, het woke-gedeelte van Nederland dan.
Tijd voor een bekentenis: ik denk maar zelden iets racistisch, homofobe of seksistisch. Ik hoef dus niet constant een spreekkoor in mezelf tot stilte te brengen. Dat lijkt me oprecht lastig. Als ik voortdurend zulke dingen dacht en niet uitte dan zou dat inderdaad zelfcensuur zijn. Is dat wellicht wat ze bij Vandaag Inside (inmiddels alweer op tv, ondanks het feit dat ze zogenaamd gecanceld werden) geloven? Dat mensen die niet continu vooroordelen als grappen verpakken en lachend 'anekdotes' vertellen over grensoverschrijdend gedrag zich chronisch in zitten te houden, terwijl zij - oh, hoe dapper! - zeggen wat ze denken?
Daar heb ik toch mijn twijfels bij. Ik denk niet dat de meeste mensen denken 'wat er bij VI aan tafel gezegd wordt'. Maar misschien kunnen zij zich daar dan weer niets bij inbeelden. Stel je voor dat bij andere mensen niet aan de lopende band kwetsende en beledigende meningen over mensen met een andere huidskleur, een andere sekse, een andere seksuele oriëntatie et cetera door hun hoofd gaan. Dan ben je in plaats van een voorvechter van het vrije woord opeens gewoon iemand met achterhaalde en schadelijke denkbeelden over wat vroeger en nu wel en niet zou moeten kunnen. Triest.
