Loïs Webb: al jong zorgzaam voor anderen
Loïs is geboren in Helmond en woont al sinds haar eerste jaar in Eersel, ze heeft een zus en een zusje. Loïs gaat vanaf groep drie in Bladel naar school, De Piramide. Nu gaat ze met een groepje kinderen op de fiets naar Pius X. Nog drie jaar naar de praktijkopleiding en daarna een Mbo-opleiding volgen. Loïs begon vijf jaar geleden met paardrijden bij PCK, eerst op een pony en nu op een paard. Lekker een uur buiten rijden in de bossen met andere kinderen, die ook allemaal op de middelbare school zitten. De kinderen mogen zelf de paarden verzorgen dus er gaat wel wat tijd in zitten voordat er gereden gaat worden.
Door Fritz Claassens
Op de school waar Loïs zit gaat er om het jaar een groep kinderen naar Bosnië om daar hand- en spandiensten te verlenen. Er is een selectieprocedure om mee te mogen gaan. Loïs, "Er mogen twee kinderen per klas mee en deze kinderen moeten een motivatiebrief schrijven om mee te willen gaan. Er is van tevoren ook aangegeven dat elk kind € 550,00 mee moet betalen. Ik ben paaseitjes gaan verkopen en familieleden van mij vonden het zo stoer dat ik mee wilde gaan naar Bosnië, dat zij mij ruimhartig hebben gesponsord. We vertrokken op donderdag 11 mei vanaf vliegveld Rotterdam. Het was twee-en-een half uur vliegen naar Split in Kroatië. Van daaruit met de bus naar Bosnië naar het plaatsje Capljina. Hier verbleven we voor een week met acht begeleiders in een motel. We sliepen met drie of vier kinderen per kamer. De kamers zagen er schoon uit en het eten was er ook prima. Het scheelde niet veel van wat we in Nederland ook eten dus wat dat betreft hebben we het goed getroffen. Mijn vader en moeder zijn erg trots op me omdat ik nogal eens bepaalde dingen niet durf, ook de reis naar Bosnië, daar heb ik best wat over moeten nadenken. Ik had altijd gezegd dat ik nooit mee naar Bosnië zou gaan, maar ik deed het toch maar mooi!"
Het 'WERK'
Van tevoren was er op school zo goed mogelijk verteld wat er gedaan ging worden," zegt Loïs, "dus we waren al redelijk goed op de hoogte wat ons te wachten stond. We kwamen 's avonds aan op onze bestemming en konden niet veel meer doen deze dag. 's Morgens, vrijdags dus, zijn we met de bus naar de school gereden waar we de boel zouden gaan opknappen. Eerst met de kinderen die daar op school zitten wat spelletjes gedaan en daarna werden de taken verdeeld. We hadden al gelijk goed contact met deze kinderen omdat er best veel van hen de Engelse taal beheersten. De week die volgde waren de schoolkinderen vrij dus we konden ongestoord aan het 'werk' beginnen. Nou, dat werd een heel karwei, de school was oud en er moest geverfd, gestuukt, getimmerd, geschuurd en nog veel meer gedaan worden om de school weer een goed aanzien te geven. Uit de pot van het ingezamelde geld werd ook een gymzaal ingericht en een DIGI-bord aangeschaft. Alle materialen die we gebruikten, moesten we ook nog ter plekke kopen. Ná deze week waren we erg tevreden over het resultaat maar ook erg moe. Ook de kinderen van de school waren erg blij met hun opgeknapte lokalen en daar deden we het ook allemaal voor."
In onze vrije tijd
"In onze vrije tijd gingen we vaak wandelingen maken in de omgeving van het motel en op zondag waren we uitgenodigd door de directeur van de school om naar een voetbalwedstrijd te gaan kijken in Mostar. Dit was een wedstrijd waar de beste club van Bosnië speelde. Als het mogelijk is dan wil ik graag over twee jaar weer meegaan met onze school voor zo'n prachtig project. Wat hebben we genoten en vrienden voor het leven gemaakt!"
Geef uw tekst hier ...
