Vooruitzien
Daar staat hij dan met zijn goede voornemens. Op de voorpagina. Zijn gezicht in standje oorlog, deelt hij een karatetrap uit aan een politieagent. Ideetje opgedaan bij de bestorming van het Capitool door Old Shatterhand en Witte Veter? Het berenvel en jachtgeweer ingeruild voor een Hoodie en baseballcap? Geïnspireerd door Louis van Gaal tijdens de Champions League-finale tussen Ajax en AC Milan in 1995? Of gewoon een meelopertje die komt koffiedrinken op het Museumplein om zijn ontwenningsverschijnselen door Dry January te botvieren? Ik weet niet met welke goede voornemens deze jongeman het jaar is begonnen. Mijn complimenten! Hij heeft het zeventien dagen volgehouden.
Het verraderlijke aan voornemens is dat je achteraf makkelijk kunt zeggen dat je, inderdaad, wel het voornemen had maar dat het niet gelukt is. Ik geloof meer in 'ik ga voortaan' in plaats van 'ik heb het voornemen'. Ik ga voortaan nooit meer naar nieuwjaarsrecepties. Dit jaar geen speech van een dronken CEO die de cijfers door elkaar haalt. Geen rondborstige dame van communicatie die een aantal sterke punten naar voren wil brengen. Geen lootjes trekken voor een eerlijke verdeling van de relatiegeschenken. Hoezo eerlijk? Perry van de postkamer gaat met die dure fles wijn aan de haal en ik word weer opgescheept met een maandkalender met sexy foto's van hang- en sluitwerk. Nooit meer.
Maar laten we hopen dat er mensen zijn die wel goede voornemens hebben en daarin ook gaan slagen. Dat we over 365 min 21 dagen tevreden kunnen terugblikken. Nu nog in de greep van het virus, dan hopelijk zonder besmettingen. Een jaar mét festivals, zonder blokjesverjaardagen. Mét schouderklopjes en gejuich, zonder tranen op afstand. Een zomer met vólle terrasjes en lége cohortafdelingen. Met een nieuw kabinet, zonder de complotdenkende dansleraar Engel. Over complotten gesproken: Weet je wat er gebeurt als je zijn voornaam omdraait, de i op de plek van de e zet en de m en de w ondersteboven zet? Juist. Dan staat er nog steeds willem.
De trap van Louis had trouwens niets te maken met woede of frustratie. Ondanks alle goede voornemens, training en voorbereiding, zaten de spelers van Ajax volledig gefrustreerd in de wedstrijd. De geënsceneerde sprong zette alle tellers weer op nul. Er werd weer gevoetbald vanuit het hart. De uitslag is geschiedenis.
Laten we hopen dat The Karate Kid van het Museumplein ook zo'n vooruitziende blik had.
Het verraderlijke aan voornemens is dat je achteraf makkelijk kunt zeggen dat je, inderdaad, wel het voornemen had maar dat het niet gelukt is. Ik geloof meer in 'ik ga voortaan' in plaats van 'ik heb het voornemen'. Ik ga voortaan nooit meer naar nieuwjaarsrecepties. Dit jaar geen speech van een dronken CEO die de cijfers door elkaar haalt. Geen rondborstige dame van communicatie die een aantal sterke punten naar voren wil brengen. Geen lootjes trekken voor een eerlijke verdeling van de relatiegeschenken. Hoezo eerlijk? Perry van de postkamer gaat met die dure fles wijn aan de haal en ik word weer opgescheept met een maandkalender met sexy foto's van hang- en sluitwerk. Nooit meer.
Maar laten we hopen dat er mensen zijn die wel goede voornemens hebben en daarin ook gaan slagen. Dat we over 365 min 21 dagen tevreden kunnen terugblikken. Nu nog in de greep van het virus, dan hopelijk zonder besmettingen. Een jaar mét festivals, zonder blokjesverjaardagen. Mét schouderklopjes en gejuich, zonder tranen op afstand. Een zomer met vólle terrasjes en lége cohortafdelingen. Met een nieuw kabinet, zonder de complotdenkende dansleraar Engel. Over complotten gesproken: Weet je wat er gebeurt als je zijn voornaam omdraait, de i op de plek van de e zet en de m en de w ondersteboven zet? Juist. Dan staat er nog steeds willem.
De trap van Louis had trouwens niets te maken met woede of frustratie. Ondanks alle goede voornemens, training en voorbereiding, zaten de spelers van Ajax volledig gefrustreerd in de wedstrijd. De geënsceneerde sprong zette alle tellers weer op nul. Er werd weer gevoetbald vanuit het hart. De uitslag is geschiedenis.
Laten we hopen dat The Karate Kid van het Museumplein ook zo'n vooruitziende blik had.
