Annemarie de Groot Zit niet bij de pakken neer

Door Gerard Deliën

In de jaren negentig hadden Wim en Annemarie de Groot in Goirle elk hun eigen zaak. Wim al jarenlang zijn juwelierszaak en Annemarie wat recenter haar Kadoboetiek Bibelot, in hetzelfde pand als Wim. Door een reeks inbraken moesten ze er noodgedwongen mee stoppen en verhuisden ze naar Oisterwijk. Toen Wim tien jaar geleden kwam te overlijden, besloot Annemarie in het huis te blijven wonen. "De aanleiding om hierheen te gaan was niet positief, maar ik woon hier nu zó graag dat ik nergens anders meer zou kunnen aarden", zegt ze. We begrijpen wat ze bedoelt. We zitten in haar ruime woonkamer en het uitzicht op haar tuin en de bosrijke omgeving rondom, zou niet snel te evenaren zijn als ze nog zou willen verkassen.

Burenhulp
"Toen in maart de pandemie uitbrak en iedereen zoveel mogelijk thuis moest blijven, bleek nog meer dan anders hoe hulpvaardig de mensen hier zijn", vertelt Annemarie. "Ik woon natuurlijk best een eind buiten het centrum, maar de boodschappen doe ik nog zelf. Ik rijd geen auto, maar bij goed weer gaat dat met mijn E-bike nog wel, vind ik. Toch waren er al meteen buren die vroegen of ze wat voor me konden meebrengen. De bibliotheek was gesloten, dus nieuwe boeken halen kon niet. De deeltaxi reed ook niet. Normaal gesproken rijd ik daarmee naar het station, naar vrienden of naar het ziekenhuis voor behandeling van mijn glaucoon. Ook hier boden buren hun hulp aan.

Kinderen en kleinkinderen
Ze gaat verder: "Wat ik natuurlijk vooral miste waren mijn kinderen en kleinkinderen. Tot maart zag ik elke week wel iemand. Ofwel ging ik naar hen of ze kwamen naar mij. Mijn oudste zoon woont in Zevenbergen en mijn dochter en jongste zoon in Amsterdam. Met de trein mocht ik er niet meer heen. Ik kon ze in de eerste maanden ook niet hier ontvangen. Het bleef noodgedwongen bij telefoneren en skypen. Gelukkig kon ik in de zomer weer naar ze toe, maar nu wordt niet-noodzakelijk reizen per trein ook weer afgeraden."

Genoeg hobby's
"Het is maar goed dat ik zo mijn bezigheden en hobby's heb", vervolgt ze. "Dat komt me nu goed van pas. Ik tuinier graag bijvoorbeeld. Dat geeft me rust als ik daarmee bezig ben gaat de tijd snel voorbij. Ik loop ook elke dag naar het kapelletje hier wat verderop, om een kaarsje aan te steken voor deze of gene. Dat is toch ook weer gauw een uurtje. Daarnaast speel ik piano en luister ik graag naar klassieke muziek. Daar kan ik ook uren zoet mee zijn. Het is wel jammer dat een goede kennis die hier elke week quatre mains met me speelde, nu niet kan komen. Gelukkig heb ik nog een vriendin, die de donderdagen gezellig met me doorbrengt. Ook een jongere zus van me komt regelmatig op bezoek. Daarnaast heb ik ook nog mijn kaartavondjes met vrienden in Berkel-Enschot en Goirle. Zij zorgen dan voor vervoer. Wat ik ook graag doe is lezen en televisie kijken. Dus alles bij elkaar red ik me wel, maar het gemis van een knuffel van mijn kinderen en kleinkinderen vind ik toch wel heel erg. Zeker nu de feestdagen er aankomen en ik niet naar ze toe kan of andersom. Ik hoop dan ook dat er snel een vaccin komt dat ons uit die nare periode haalt. Maar bij de pakken neerzitten doe ik niet. Het komt weer goed. Zeker weten." We wensen haar het allerbeste en ondanks alles sfeervolle feestdagen.